Dlaczego Doroszewski notuje pisownię „haszcze”, a nie przez „ch”?

Szanowni Państwo,
redaguję tekst naukowy, którego autor odwołuje się do licznych opracowań innych badaczy. Część z nich cytuje, treść innych przytacza własnymi słowami lub tylko sygnalizuje związek – niezależnie od wariantu w przypisie podaje jedynie adres bibliograficzny opracowania. Wydaje mi się, że w przypadku, gdy odwołanie nie jest cytatem, w przypisie należy zastosować skrót zob. lub por. (lub ich łacińskie odpowiedniki) – czy mam rację? Czy kwestię tę regulują jakieś zasady?

Po wydaniu książki Marty Grycan Moja Dolce Vita internauci zaczęli się spierać, czy w tytule jest błąd, czy nie powinien brzmieć Moje Dolce Vita, tak jak Rzymskie dolce vita. Który zapis jest poprawny? A przy okazji – czy nazwy potraw w obcych językach należy zapisywać kursywą? Pizza, ravioli czy risotto zadomowiły się już w naszym języku, ale co np. z włoskimi tagliolini, garganelli, grissini, cappelletti? Co z biancomangiare z migdałami, malinowym coulis czy zupą julienne?

Podczas oczekiwania na Państwa odpowiedź, poszperałem trochę po słownikach oraz w internecie i znalazłem dwie wersje pochodzenia określenia gamratka. Pierwsze objaśnienie znalazłem w „Etymologicznym słowniku języka polskiego” Andrzeja Bańkowskiego w haśle „Gamrat”, (tom I, s. 406-7), a drugie – tu: http://www.informacjelokalne.pl/felietony/item/3914-najwi%C4%99kszy-rozpustnik-w%C5%9Br%C3%B3d-arcybiskup%C3%B3w
Czy Pani Profesor mogłaby skomentować owe stanowiska?
Pozdrawiam
S.V.

Witam!
Jak to jest z liczbą pojedynczą od iminy (jakiego jest rodzaju)? Niektóre słowniki, również tutejszy Państwa słownik ortograficzny, podają końcówki: -in lub -inów. Zaś w informacji o OSPS-ie [Oficjalnym słowniku polskiego scrabblisty – Red.] czytam: „odrzucono, jako oczywiście błędne, następujące formy wyrazowe, podane w różnych słownikach źródłowych: (…) IMINÓW od iminy (tylko IMIN).
Pozdrawiam.

Dzień dobry,

czy w książce tłumaczonej do motta należy dodać pełny przypis (autor, tytuł, przekład, rok wydania itp.) - nawet jeśli nie zrobił tego autor w oryginale (ograniczając się jedynie do nazwiska) - czy wystarczy tylko podać tłumaczenie?

I czy jeśli przypisy znajdują się na końcu książki (a nie na końcu strony), ten przypis również należy umieścić na końcu?

Pozdrawiam serdecznie

Szanowni Państwo!
Moje pytanie dotyczy przypisów. W tekście pojawiają się nr w nawiasie kwadratowym, np. [1], które są odwołaniem do załączonej na końcu bibliografii. Taki zapis jest też stosowany pod rysunkami. Mam jednak wątpliwości, czy pod rysunkami nie powinniśmy wymienić autora i publikacji, z której zaczerpnięto rysunek.
Z góry dziękuję za odpowiedź!

Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
w internecie funkcjonują strony bazujące na oprogramowaniu MediaWiki, nazywane potocznie wiki. Chciałbym się zapytać, jaka jest poprawna deklinacja słowa wiki – czy np. w trakcie odmiany w liczbie pojedynczej słowo to otrzymuje końcówki czy forma pozostaje taka sama? Jak poprawnie wygląda deklinacja tego słowa w liczbie mnogiej?
Pozdrawiam oraz z góry dziękuję za odpowiedź.

W legendzie pewnej mapy topograficznej z 1839 r., którą widziałem, znajdował się termin romunek. Czy mógłbym prosić o jego wyjaśnienie?
Pozdrawiam,
Piotr Michałowski

Szanowni Państwo,

byłbym wdzięczny za poradę dotyczącą tłumaczeń nazw geograficznych. Wiele miast krajów leżących niegdyś w Rzeczypospolitej lub od niej zależnych, ma utrwalone nazwy polskie, jak Szyłokarczma, Jurmała czy Narwa. Czy poprawne jest stosowanie tych polskich nazw w tłumaczeniach tekstów z języka angielskiego na polski, kiedy w źródłowej wersji nazwy miejscowości podane są w oryginalnej pisowni (Šilutė, Jūrmala, Narva)?

Z góry dziękuję za pomoc.

Z poważaniem

Stanisław Tabor